Djambo,

Tijd gaat snel inmiddels op de helft van mijn werkweken. Er zijn goede ontwikkelingen gaande betreft het werken bij APDK. Er komt meer systeem in het werken , ook zijn er wat aanpassingen in het huidige programma. Het leuke is dat ik het alleen gefaciliteerd heb. En dat de fysiotherapeut het zelf regelt en bespreekt met het team. Het is goed om te zien dat er geluisterd wordt naar feedback maar dat er ook meteen wat mee gedaan wordt. Daarnaast wordt ik er nu vaak bijgehaald als het om besluitvorming gaat wel of geen therapie. De casus wordt dan duidelijk uitgelegd, en daarna besproken met de patiënt erbij. Ook is er bij een aantal een duidelijke vooruitgang te zien qua therapie, dat geeft weer nieuwe energie. Ook de kinderen van buitenaf leren je kennen, en moeders en familie pakken het over het algemeen erg goed op.

Het werken met de kinderen verloopt ook steeds soepeler. Het is leuk om te zien en te ervaren dat de kinderen heel dankbaar zijn. En dat alleen door aandacht te geven, structuur te bieden en consequent te zijn. In mijn eerste weken was er een jongetje wat mij erg opviel, omdat hij vaak andere kinderen aan het slaan was. Ook naar mij was hij redelijk agressief. Maar juist hij komt nu elke dag even een knuffel halen of naast mij zitten, even vragen hoe het met mij gaat. En ik heb hem niet meer zien slaan naar andere kinderen. Soms vraagt het ook veel geduld. Zo heb ik met een meisje op de port reitz school een uitdaging gehad. Zij had geen therapie en dus hoefde zij niet in de ruimte te zijn, alleen vond zij van wel. Zij bleef terug komen, na ongeveer 45 minuten gaf zij zich gewonnen. Soms denk ik ook wel dat het dweilen is met de kraan open. De ouderen hier geven een keer een tik of waarschuwing maar ondernemen geen actie als het kind doorgaat.

Wat ik erg kan waarderen is de behulpzaamheid van de kinderen naar elkaar toe. Kinderen die kunnen lopen duwen de kinderen in de rolstoel. Daarnaast kunnen de kinderen hier erg goed delen, en dit worden de kinderen ook geleerd. Als er bijvoorbeeld brood over is dan krijgen een aantal kinderen een boterham met de opdracht dit te delen met de anderen.

Afgelopen dinsdag was er ‘visite’ op de port reitz school, alle kinderen stormden hier naar toe. Ik was verbaasd dat iedereen wegrende en later kwamen de kinderen terug met koek, snoep, drinken en een snack. Ieder kindje had wat gekregen. Einde van de dag had ik het met mijn collega erover en zij gaf aan dat veel kinderen uit een arm gezin komen. Waarbij er helemaal geen eten is. Sommige kinderen willen in de schoolvakanties niet naar huis, omdat er thuis niet goed voor hun gezorgd word. Ouders schamen zich en houden het kind binnen, en soms worden kinderen geslagen. Wanneer een kind een handicap heeft dan kan het zijn dat één van de partners de ander de schuld geeft van de handicap. Soms verlaat iemand zijn partner door de handicap van hun kind.

De fysiotherapeute op de port reitz school kwam met een tas vol gekregen spullen voor ondersteuning van therapie. In deze tas zat onder andere aangepaste bekers en lepels, en een aantal spellen. Wat mij opvalt is dat zij van veel spullen niet weten hoe zij dit moeten gebruiken. En dan ook werkelijk geen idee hebben. (dat zijn dan ook de spullen die ergens in een kast verdwijnen en dan wordt hier niks mee gedaan). Ik heb veel kunnen uitleggen. Samen met de andere fysiotherapeut heb ik rummikub uitgelegd en gedaan, en daarna werd de rest van de spelletjeskast leeggehaald. En heb ik een heel aantal spellen met haar gedaan en uitgelegd, was leuk om te doen omdat zij ook gericht vroeg wat voor meerwaarde het kon zijn voor de kinderen.

Er heerst hier op moment ook een ziekte wat overgedragen wordt door de malariamug. Veel patiënten zijn ziek of ziek geweest. Het is niet gevaarlijk maar je kan er wel erg ziek van worden. Hoge koorts, (gewricht) pijn. Ik heb nog geen gezondheidsklachten ervaren tijdens mijn verblijf hier. En ik hoop dat dit zo mag blijven. In de middag ben ik soms erg sloom door de warmte. Ik snap dan heel goed dat het tempo wat lager ligt. Deze maanden in het jaar zijn de temperaturen ook hoog, maar ik heb ook het idee dat het deze week extreem warm is. (de collega’s geven het ook aan heel warm te hebben, en de kinderen zijn ook sneller vermoeid). Afgelopen nacht trouwens voor het eerst regen gehad.

Afgelopen weekend vooral bij het strand gelegen en verder ouderwets een telefoonkaart gekocht om op te waarderen. Ook heb ik macaroni gekookt bij Kate. Aankomend weekend is er een vrouwendag met Kate en de andere vrijwilligsters! En als het goed is gaan wij aankomend weekend ook een dag snorkelen. Dus genoeg vermaak.

Voor deze week was dit het weer! Bedankt voor alle leuke reacties! Het lukt mij niet om de foto’s te uploaden op deze site. Maar op mijn facebookpagina zijn inmiddels een hoop foto’s te vinden. Lukt het niet om deze te zien, laat dan even een berichtje achter dan kan ik misschien de instellingen wijzigen.