Graag neem ik jullie mee in de start van mijn derde week. Vrijdag 26-01 mocht ik meekijken / meehelpen bij de klompvoeten kliniek (gipskamer). Elke vrijdag is er een klompvoetenkliniek waarbij er de hele ochtend en een deel van de middag als het druk is gegipst wordt en aangepaste schoentjes worden gemeten en gegeven. Dit is in samenwerking met een andere organisatie.
Bijna elke discipline helpt mee met gipsen. Het gipsen valt ook onder de taak van de fysiotherapeuten. Er zijn twee tafels en met een machine wordt het oude gips losgemaakt en met wat gereedschap losgetrokken. De wachtruimte is buiten en in de ruimte zelf. Veel kinderen zijn erg overstuur tijdens het gipsen. Aan de moeder wordt gevraagd om de omslagdoek voor het gezichtje van haar kind te houden. Er is een duidelijk protocol, en er wordt snel gewerkt. Ik heb mogen helpen bij het gipsen.

Afgelopen weekend een city tour gehad in Mombassa. Terugweg zijn wij twee keer aangehouden door de politie. (Kate had namelijk vier westerlingen in de auto) de eerste keer doordat Kate de bocht niet goed nam, wat niet anders kon met een groot gat in de weg. Wij moesten naar het bureau waar Kate binnen de lunch betaalde van de agent en weer kon gaan. Nog geen vijf minuten later werden wij weer aangehouden. Deze keer hadden wij achterin geen gordel om. Ondanks dat dit klopte had hij ons anders ook wel aangehouden. En hij probeerde een lunch te krijgen voor hem en zijn collega’s. Hij liet ons gaan nadat Sylvia (andere vrijwilliger) hem ervan overtuigd had dat wij vrijwilligers waren.

Sinds maandag ben ik naast APDK ook gestart op een ander project Port Reitz school. Dit is een school voor kinderen met een geestelijke en/of lichamelijke handicap. Er verblijven 180 kinderen op deze school en de kinderen krijgen allemaal fysiotherapie. En met twee fysiotherapeuten is dat best erg druk. Het is de bedoeling dat ik in de middag de fysiotherapeuten ga ondersteunen in het werk. Bij deze school zijn meerdere Nederlandse organisaties betrokken. Deze week wordt er ook door een Nederlandse organisatie een workshop gegeven voor leerkrachten en ouders. De fysiotherapeuten hebben de afgelopen jaren veel begeleiding gehad van een andere organisatie waarbij veel aandacht is besteed aan het verbeteren van kennis en ook zijn er vorig jaar veel hulpmiddelen gekomen.

Bij APDK heb ik inmiddels al wel meer te doen, maar nog geen vullend programma. Daarnaast is de manier van werken niet altijd even effectief en methodisch. Dit samen met de fysiotherapeut besproken en ik ga nu samen met de fysiotherapeut kijken naar een passend systeem. De achtergrond gegevens van de patiënt wordt in het algemene dossier wel genoteerd. Maar onderzoek en/of behandelgegevens worden nergens genoteerd. Aangezien hier veel met vrijwilligers wordt gewerkt en er eigenlijk maar één vaste fysiotherapeut is, kan je voorstellen dat de fysiotherapeut veel werk heeft. Ik hoop volgende week te gaan starten met het invullen van de kaarten en samen te gaan meten en noteren.

Vandaag (woensdag) ben ik mee geweest naar het ziekenhuis. Een aantal kinderen kregen een controle afspraak. Ouders gaan hier niet mee (tenzij het patiënten zijn die thuis verblijven). De fysiotherapeut en iemand van de zorg gaan mee. Er wordt indien nodig van tevoren een röntgen gemaakt. In het ziekenhuis was het lang wachten gelukkig had ik een ballon en een schriftje mee zodat de kinderen konden spelen tijdens het wachten. De kinderen moeten letterlijk maar afwachten wat er gaat komen. En dat is ook duidelijk te merken aan de kinderen, zij worden stil en kijken verlegen/angstig uit de ogen. Eenmaal terug trekt dit wel weer bij.

De kinderen hebben duidelijk behoefte aan structuur en vooral veel aandacht. Een klein beetje aandacht doet extreem veel. Zo doe ik na de groepstherapie vaak een spel bijv. jan huigen in de ton, dieren nadoen, spel met de bal. De kinderen beleven hier erg veel plezier aan, en doordat zij het erg leuk vinden luisteren zij ook beter. Respect voor ouderen en dokters etc. is heel erg belangrijk in de Afrikaanse cultuur. Ik heb alleen het idee dat dit heel erg afgedwongen wordt door gebruik maken van een stokje, als het stokje er niet is dan luisteren de kinderen ook niet. En hebben zij geen respect voor anderen ook niet voor elkaar. Respect is belangrijker dan de aandacht. Terwijl ik duidelijk merk dat je met aandacht veel meer bereikt. (ik maak geen gebruik van dergelijke hulpmiddelen, om de kinderen rustig te houden).

Op het moment van schrijven zit er bijna een aap op mijn schoot. En één meter verder zit moeder aap met drie kleine aapjes. Verder kwam er 15 minuten geleden een wagen voorbij gereden met een gifstof (zonder waarschuwing) dit is tegen de muskieten.

Hoewel ik de eerste twee weken het eten echt heerlijk vond, mis ik nu wel echt de groente. En heb ik het wel een beetje gehad met de rijst. Het fruit is hier echt super lekker. En voor nog geen 20 eurocent heb je een heerlijke mango.

Deze week tot nu toe elektriciteit gehad en water (vandaag alleen geen drinkwater uit de pomp).

Helaas lukt het mij niet om foto’s te uploaden. Ik probeer het elke dag maar lukt niet. Ik kijk of ik wat foto’s op facebook neer kan zetten. Ik heb ook geen internet café in de buurt waar ik dit kan proberen.

Salumu njema